[FF] [One-shot] Legenda Mata Nui (czy coś takiego)

Tak se pomyślałem, ludzie masowo wrzucają FFy ostatnio, to i ja coś podeślę. To taki króciutki wstęp do 2001, wyskrobany z półtora miesiąca temu - ogólnie nic specjalnego, ale ktoś (Onepu?) powiedział, że niezłe, więc tego ten... Jakby ktoś (Proton na przykład) nie wiedział co to one-shot, chodzi o to, że kontynuacji nie będzie.

Cytat:

-Radujmy się!

Wokół wielkiego ogniska na środku głównego placu gromadziły się istoty najdziwniejszego rodzaju. Małe, nieporadne, nieco pokraczne. Na pierwszy rzut oka wydawały by się robotami, zbudowanymi z metalu w barwach czerwieni, pomarańczu i żółci. Po uważniejszym przyjrzeniu się, obok tłoków, zawiasów i zębatek, można by było dostrzec mięśnie, ścięgna i inne tkanki. Lud zgromadzony wokół ogniska nie był po prostu mechaniczny. Nie można było go też nazwać tak zupełnie organicznym. Istoty te były czymś pomiędzy, zupełnie innym rodzajem życia. Wszystkie dziwadła ukrywały twarze za plemiennymi maskami, wyrzeźbionymi w tuzin różnych, łatwo odróżnialnych wzorów.

Kilkunastu członków plemienia siedziało na kamiennych stopniach prowadzących do świątyni zbudowanej, tak jak wszystko inne w wiosce, z wielkich, bazaltowych bloków. Siedzący wystukiwali na prostych bębnach skomplikowane rytmy. Poniżej stało dwóch gwardzistów z długimi, zakończonymi ostrymi rogami włóczniami. Strzeżony przez nich, u podnóża schodów stał Krzyczący.

-Radujmy się!

Krzyczący wyglądał nieco inaczej niż reszta plemienia. Był wyższy, lecz nie wyglądał na wiele silniejszego od swych pobratymców. Chudy, przygarbiony, opierał się na kiju zakończonym rozżarzoną kulą metalu. Jego wzrok był pełen mądrości i rozwagi, a głos zachrypnięty. Gdyby istoty wiedziały, co znaczy starzenie się, nazywałyby go starcem. Jako że tego pojęcia nie znały, nazywały go Turaga - Mądrym.

-Radujmy się! - krzyknął po raz trzeci Turaga Vakama, przewodnik ludu żyjącego w ognistej wiosce Ta-Koro. - Albowiem zbliża się czas przepowiadany od tysiąca lat!

W miarę tego, jak Turaga podnosił głos, rytmy wybijane przez siedzących przyspieszały. Kapitan gwardii, stojący po prawicy Turagi, rozglądał się po tłumie.

-Radujmy się, albowiem mimo działań zdradzieckiego Makuty, którego bestialskie Rahi pojmały mnie i wywiodły z wioski, znów jestem pośród mych braci!

Przywódca gwardzistów nie dostrzegł nigdzie swego przyjaciela o niebieskiej masce, który zniknął z wioski jakiś czas wcześniej. Zaczynał się o niego martwić. Vakama kontynuował przemówienie.

-Radujmy się, albowiem dzięki jednemu z was, dziś, w Dniu Wielkiego Ducha, po raz kolejny będzie mi dane przypomnieć wam historię naszego ludu!

Po ostatnich słowach Mądrego, tempo wybijane na bębnach osiągnęło szczyt. Mimo, iż wszyscy zgromadzeni znali na pamięć opowieść, którą mieli zaraz usłyszeć, ich uwaga była całkowicie skupiona na przewodniku wioski. Turaga odchrząknął, po czym uroczystym głosem rzekł:

-Przyjaciele! Wysłuchajcie raz jeszcze legendy Bionicle!

Ostatnio zmieniony przez Lemonardo dnia Śro 21:13, 29 Paź 2014, w całości zmieniany 1 raz

Miłe, przyjemne. Wesoły

Najbardziej mi się podobała ostatnia linijka to dałem lajka

Bardzo ładne, podoba mi się zarówno styl jak i język.