Mój FanFic - WH40K

No tak, mój FF, będzie niekiedy aktualizowany więc nie oczekujcie szybko wszystkiego, będę pisał jak mi się będzie chciało:

Cytat:

41 Tysiąclecie, rok 643. Trwa wojna wyniszczająca Galaktykę. 11 frakcji ściera się w kosmosie, każda przekonana że nie może się wycofać, każda przekonana że działa w słusznej sprawie... to jest 41 milenium, i tutaj trwa TYLKO wojna...

Me imię brzmi Alex. Jestem synem ubogiego krawca na planecie Silesia V. Zimy tu są surowe, a lata łagodne. Doba trwa 24 godziny,miesiąc 25 dni, a miesięcy jest 13, ogólem rok silesiański trwa 325 dni. a sama planeta jest jeszcze dziewicza. Najlepiej, jak mawiał ojciec, było za czasów Imperium, niestety te czasy minęły, w roku 619M41 kalendarza Imperium, planetę zajęli Tau. Przeklęci obcy splugawili nasze świątynie i uczynili nas swoimi niewolnikami, wszystko dla ich "Wielkiego Dobra", mam głęboko w nosie to ich "Dobro", już się nauczyłem przez 17 lat mojego życia, że tauskie "Dobro" znaczy imperialne "Zło". Pewnego dnia, 25 dnia 10 miesiąca, kiedy kończyło się lato Silesia V... och przepraszam, chciałem powiedzieć "Ku'lya", żeby nie urazić naszych "kochanych władz".
- Alex, chodź, musisz mi pomóc przy tej spódnicy dla pani Por'la Teux. - zawołał ojciec, zszedłem na dół.
W pokoju roboczym, dudniła stara maszyna do szycia, szybkimi ruchami ojciec obrzucał niebieską suknię z metalowymi wstawkami.
- Podaj mi te płtyki! - powiedział tato i pokazał palcem na półeczkę na której stało kilka srebrnych płytek ułożonych jedna na drugą.
Jako tako byliśmy "wolnymi obywatelami rasy Gue", w mniemaniu Tau znaczyło to: "Ci, których nie trzeba ścigać, a sami nie mają praw wyborczych, półniewolnicy, siła robocza".
Podałem ojcu płytki, przysiadłem przy nim i spytałem:
- Tato? Chcałbyś aby Imperium wróciło tutaj?
Ojciec zatrzymał pracę maszyny, popatrzył na mnie błogim spojrzeniem i odpowiedział:
- Przynajmniej ty nie dałeś się ogłupić tym kosmitom. Imperium... hmm... dałbym za to własne życie, ale to nie ode mnie zależy, to leży w rękach ludzi takich jak Ty Alex, takich jak Ty!
Uśmiechnął się i dał mi kilka tauskich monet:
- Idź na chwilę do sklepu i kup ten beton co go Tau nazywają chlebem.

Wyszedłem z mieszkania. Na ulicy kręciło sie kilku Wojowników Ognia, widocznie patrzyli się na mnie, ale nagle odwrócili głowy i zaczęli głośno się śmiać. Ich głos był zniekształcony przez hełmy, ale i tak śmiech Tau przypomina mi odgłos wydawany przez wydalającą żabę.
Koło sklepu kręciło się dwóch nastolatków Tau, zanim wszedłem zaczepili mnie:
- Hej ty, małpo, pokaż jak zakręcasz banana! - głośny rechot Tau'a
- Cicho ty oflegmiona ropucho! - odpowiedziałem
- Oho, znalazło się. Cudak! co to jest to sterczące po bokach głowy bo nigdy nie wiedziałem, sensory czy co?
- Uszy, ja tym słyszę, słyszę jak paskudnie rechoczesz i mnie przezywasz, i nie jest mi miło!
Większy wpatrzył na mnie swoje zielone, gadzie ślepia, zapewne był z Kasty Powietrza.
Mniejszy wyciągnął nóż zza pasa i zamachnął się, wtem ze sklepu wyszedł gruby Tau z pistoletem pulsowym.
- Chłopaki, nie chcę rękoczynów przed moim sklepem, rozejść się.
Mimo iż nie lubiłem na ogół Tau'ów to pan Fio'vre Kulsanl był mi bardzo bliski, przyjaciel mojego taty, założył grupę Tau'ów walczącą o prawa ludzi.
- O, kogo widzę, Gue'saal Alexander, coś chciałeś kupić, czy tylko stracić żywota przed moim sklepem?
- Chleb, panie Kulsanl. Jeśli można oczywiście.
- Mów mi Kuls, chłopcze. Nie chcę być wywyższany. Masz tu chleb, pieniądze zatrzymaj sobie. I tak dużo mam tego chleba.
- Dziękuję, jest pan przemiły. - zawołałem i pobiegłem do domu.

Kiedy byłem przy drzwiach zatrzymało mnie tych 3 Wojowników Ognia, za nimi stało 2 nastolatków, którzy mnie zaczepiali.
- Jesteś zatrzymany pod zarzutem groźby z bronią w ręku! Wszystko co powiesz zostanie użyte przeciw tobie.
Serce zamarło mi, Shas'ui Gerk, przywódca Patrolowych odbezpieczył karabin...
Byłby to nieco haniebny koniec mojego żywota, na szczęście ze sklepu wyskoczył pan Kulsanl;
- Czego chcecie od chłopaka, nic nie zrobił!
- Mamy zgłoszenie ze przed pięcioma mikrongodz...
- Przed pięcioma mikrongodzinami ten chłopka by już zapewne nie żył gdyby nie ja. Tych dwóch zaczepiło go, a mneijszy groził mu nożem!
Gerk odwrócił się, dwóch rzezimieszków już odbiegło, a zbroja Wojownika jest zbyt ciężka aby kontynuowac pościg.
- Znamy imiona, się ich znajdzie - powiedział Gerk i zasalutowałdo Kulsanla.
Po minucie Kulsanl podszeł do mnie i powidział:
- Widzis zmały jednego dnia uratowałem ci życie 2 razy, to rekord czyż nie?

Ale superowy FanFic!Ocena:100!Zakhai,jesteś GENIUSZEM!A ten beton, nazywany
przez Tau ''chlebem",boki zrywać!Czekam na ciąg dalszy!

No no wszystko rozumiem. Jesteś geniuszem Stary. Gdybyś mi to jeszcze bardziej po polsku napisał byłbym szczęśliwy xP.

Fajny, ale kilka błędów: Tau się nie odmienia, Tau nie zachowują się jak ćpuny (kill, burn, kill, burn). Ale może być 8,5/10.