Wojna na Iron-Nui

To jest pierwsza część- wstęp do mojego krótkiego opowiadania. Opowiada on o konflikcie, w którym wyraźnie nie widać granicy między złem, a dobrem. A więc zaczynamy...

Część I- Wstęp.

Wczesny ranek. Załoga właśnie się zmieniała, ale Wallace dalej czuwał na bocianim gnieździe statku. Wypatrywał małej wysepki. W końcu na horyzoncie ukazał mu się czubek potężnej góry. Śnieg na jej wierzchołku był lekko zabarwiony na niebiesko.
-Jest! Widzę ją!- krzyknął do ospałej jeszcze załogi. Matoranie ucieszyli się i ożywieni ruszyli do miejsc pracy. Kiedy zawinęli do portu, inaczej to wyglądało, niż myśleli, że będzie. Gdzieniegdzie leżały porozrzucane części dziwnych stworów- różnorakie nogi, dłonie, czasem z ziemi, po której widać było ślady wielkiej bitwy, wystawała lekko zardzewiała broń- Włócznie, miecze, halabardy, bułaty- wszystko raczej nie należące do Matoran. Niebo było pochurne, a było tu chłodno, w porównaniu z tym, co było na morzu. Zlapał za miecz, gdzie na ostrzu w dziwnym języku była napisana inskrypcja. Nagle zauważył leżące nieopodal Kanohi. Podniósł je i sprawdził. Wielka Ruru koloru brązowego, stwierdził, po czym schował ją do plecaka i ruszył dalej. Nagle zauważył niską postać. Była czerwona, a w dłoni trzymała charakterystyczną włócznię. Po chwili się odwróciła, spojrzała na przybyszów, i powiedziała wysokim, męskim głosem.
-To oni. Nynrah tu są.
Po chwili otworzyła się brama w skale- i weszli z tym kimś do środka. Tam zapalił płomień, który wesoło skakał pomiędzy ostrzami włóczni.
-Witam was, Matoranie Żelaza. Nazywam się Feos, i jestem Turagą Ta-Iron. –powiedział do przybyszy przywódca tutejszych Matoran. Nie był on jakąś wyróżniającą się postacią. Pomarańczowy karzełek z żółtym kijem i sandałami, ot co. Jednk była w nim jakaś moc. Czuć ją było cały czas, gdy obok niego stali.
-Co tak stoicie? Mówcie, po co przybyliście.- przerwał milczenie Turaga.
-Witam, nazywam się Wallace i jestem Fe-Matoraninem. Tym razem ja przybywam po zaopatrzenie w sztaby metali.- powiedział Matoranin, który siedział wcześniej na bocianim gnieździe. Był on wyższy od Turagi- I to nie mało. Posiadał mały, ale całkiem zgrabnie wykonany toporek. Na plecach widać było długi, biały miecz.
-Ach, czekaliśmy na was. Przykro mi, ale musimy was rozczarować. Nie mamy przygotowanego metalu.- powiedział obojętnie szef wioski. Wallace z niedowierzaniem spojrzał na niego.
-Jak to nie ma? Dostaliśmy trzy dni temu wiadomość, że czekacie z dostawą!
-Tak. Ale Niestety, zaskoczyli nas, i musielśmy je wykorzystać...
-Kto was zaskoczył?- spytał się jeden z nieznajomych.
-Trolle z Iron-Nui.- odpowiedział smutno.
-Ale na Iron-Nui nie ma trolli...
-Nie ma, ale tak je nazywamy. Jeśli chcesz coś pokonać, musisz wiedzieć, co to jest. Nazwa to pierwszy krok do tego celu. Chodźcie ze mną. Pokażę wam wioski.

Ciąg Dalszy Nastąpi....

Hmm... ciekawy początek, miło się czyta. Ciekawi mnie o co chodzi z tymi trollami?

Te "trolle" to nazwa matoran na pewne dziwne stworzenia, mieszkające na drugiej połowie wyspy. Może później dam zdjęcia. I naprawdę zasługują na miano "trolla" Wesoły

I mały spoilerek: w następnej części będzie o źródle konfliktu.